CK-MB
یک نشانگر قلبی است که برای تشخیص انفارکتوس حاد قلب کاربرد دارد
CK-MBبیشتر در بافت قلب وجود دارد، اما مقدار کمی نیز در ماهیچه اسکلتی یافت می شود. کراتین کیناز از سلول های عضلانی آزاد می شود و در مواقع آسیب عضلانی به خون وارد می شوند. قابل ذکر می باشد که مقدار کمی CK در خون وجود دارد که عمدتاً CK-MM است.
اندازه گیری CK-MB جهت شناسایی و تشخیص انفارکتوس میوکارد حاد (MI) ارزشمند می باشد.
هنگامی که مقدار CK موجود در خون افزایش می یابد، تست CK-MB می تواند برای تعیین اینکه آیا این افزایش به علت
آسیب های قلبی می باشد یا آسیب عضلات اسکلتی، کمک کننده است. در افراد مبتلا به حمله قلبی حدود ۶-۳ ساعت پس از
شروع درد قفسه سینه، CK-MB به صورت قابل توجهی افزایش می یابد.
بیشترین میزان CK-MB در ۲۴-۱۲ ساعت پس از حمله قلبی است و سپس در حدود ۷۲-۴۸ ساعت پس از حمله قلبی
به حالت عادی باز می گردد و اگر دومین حمله قلبی یا آسیب دائمی وجود داشته باشد، سطح CK-MB کاهش پیدا نمی کند.
داروهایی چون، کاپتوپریل، کلشی سین، الکل، لواستانین، لیتیوم، لیدوکائین، پروپرانولول، سوکسینیل کولین، مورفین،
هروئین، کدئین، پریگوگین، ایمیپرامین، میوپرین، فنوباربیتال، باعث افزایش CK-MBشده و داروهایی از قبیل
آمفوتریپسین B، آمپی سیلین، برخی داروهای بیهوشی، داروهای ضد انعقاد، آسپرین، کلوفیبرات، دگزامتازون و
فوروزماید
می توانند سطح CPK را افزایش دهند همچنین فعالیت های شدید جسمی، اعمال جراحی و یا تزریق عضلانی ممکن است منجر به بالا رفتن گذرا CPK شوند.
